Poziom 1 lekcja 9

Podczas tej lekcji nauczymy się partykuł tematu i podmiotu. W większości języków nie ma tych partykuł, więc może to być dość nowy koncept, ale bardzo użyteczny. W języku polskim podmiot zawsze jest mianownikiem, więc istnieje odpowiednik.

Partykuły tematu

은 [eun] / 는 [neun]

Główną rolą partykuł tematu jest danie innym ludziom znać o czym mowimy lub będziemy mówić, i partykuły tematu dołączamy do rzeczowników.

Wyrazy kończące się na spółgłoskę + -은

Wyrazy kończące się na samogłoskę + 는

Przykłady:

가방 [ga-bang] + 은 [eun]

나 [na] + 는 [neun]

Temat zdania, oznaczony przez 은 [eun] albo 는 [neun] jest zwykle (ale nie zawsze) tym samym co podmiot zdania.

저 [jeo] = ja

저 + 는 [neun] = 저는 [jeo-neun] = a ja/a o mnie

저는 학생이에요. [jeo-neun hak-saeng-i-e-yo] = Ja natomiast jestem uczniem./Ja jestem uczniem.

W tych zdaniach 저 (ja) jest zarówno tematem zdania (mowimy o 'mnie') i podmiotem zdania.

Ale nietypowość języka koreańskiego może być pokazana w następujących zdaniach:

내일은 저는 일해요. [nae-il-eun jeo-neun il-hae-yo] = Natomiast jutro ja pracuję.

W tym zdaniu po 내일 [nae-il] , jutro, występuje 은 [eun], więc jest to temat, ale nie podmiot czasownika 일하다 [il-ha-da] (pracować).