Poziom 1 lekcja 20
Podczas lekcji 15 wprowadziliśmy liczby sino-koreańskie:
일 [il = jeden]
이 [i = dwa]
삼 [sam = trzy]
사 [sa = cztery]
오 [o = pięć]
육 [yuk = sześć]
칠 [chil = siedem]
팔 [pal = osiem]
구 [gu = dziewięć]
십 [sip = dziesięć]
백 [baek = sto]
천 [cheon = tysiąc]
만 [man = dziesięć tysięcy], itd.
Teraz spójrzy na rdzenne koreańskie liczebniki. Są sytuacje w których używamy sino-koreańskich liczebników, sytuacje kiedy używamy rdzennych koreańskich liczebników i istnieją też sytuacje, w których używamy jednocześnie sino-koreańskich i rdzennych koreańskich liczebników.
Na przykład:
1. Kiedy podajemy godzinę, używamy rdzennych koreańskich liczebników do godzin i sino-koreańskich liczebników do minut.
2. Kiedy podajemy swój wiek, używamy rdzennych koreańskich liczebników, ale w bardzo formalnych sytuacjach, jak w sądzie albo w oficjalnym piśmie, używamy sino-koreańskich liczebników.
3. Kiedy liczymy lata możemy używać zarówno sino-koreańskich jak i rdzennych koreańskich liczebników, ale słowa które używamy do liczenia lat zmieniają się w zależności od tego, który system liczebników używamy.
Więc skąd wiemy który system liczebników użyć? Nie musimy tego próbować i nie można generalizować użycia obu systemów liczebników. Najlepiej uczyć się używać odpowiedniego systemu liczebników w kontekście.
Teraz, spójrzmy na rdzenne koreańskie liczebniki i poćwiczmy mówienie ile mamy lat.
Native Korean numbers
1 하나 [ha-na]
2 둘 [dul]
3 셋 [set]
4 넷 [net]
5 다섯 [da-seot]
6 여섯 [yeo-seot]
7 일곱 [il-gop]
8 여덟 [yeo-deol]
9 아홉 [a-hop]
10 열 [yeol]
Liczby od 11 do 19 są bardzo proste. Używamy liczby dziesięć i dodajemy po nim inną cyfrę.
Np.
열 (10) + 하나 (1) = 열하나 [yeol-ha-na] (11)
열 (10) + 아홉 (9) = 열아홉 [yeol-a-hop] (19)
20 스물 [seu-mul]
Ta sama reguła tyczy się liczb 21-29, 3139, 41-49, itd.
30 서른 [seo-reun]
40 마흔 [ma-heun]
50 쉰 [swin]
60 예순 [ye-sun]
70 일흔 [i-reun]
80 여든 [yeo-deun]
90 아흔 [a-heun]
Teraz mamy jedną ciekawą informację.
Dla liczb od 1 do 99 rdzenne koreańskie liczebniki są używane w innych sytuacjach niż sino-koreańskie liczebniki, ale w przypadku większych liczb takich jak 100, 1000, 10000 itd. rdzenne koreańskie liczebniki nie są już używane, i tylko sino-koreańskie liczebniki są używane.
Więc, 100 w systemie sino-koreańskim to 백 [baek], i nawet kiedy powinniśmy użyć rdzennego koreańskiego liczebnika, używamy teo samego słowa.
A kiedy chcemy powiedzieć liczby jak 101, 102, itd. musimy połączyć oba systemy.
101 = 백 [baek / 100] (sino-koreańskie) + 하나 [ha-na / 1] (rdzenne koreańskie)
205 = 이 [i / 2] (sino-koreańskie) + 백 [baek / 100] (sino-koreańskie) + 다섯 [daseot / 5] (rdzenne koreańskie)
Teraz spójrzmy na mówienie o wieku.
Istnieją dwa sposoby mówienia o wieku, spójrzmy na bardziej popularny i powszedni sposób.
Mówimy rdzenny koreański liczebnik i dodajemy 살 [sal].
Ale liczebniki 1,2,3,4 i 20 zmieniają się przed rzeczownikiem.
1 하나 [ha-na] --> 한 [han] 살
2 둘 [dul] --> 두 [du] 살
3 셋 [set] --> 세 [se] 살
4 넷 [net] --> 네 [ne] 살
...
20 스물 [seu-mul] --> 스무 [seu-mu] 살
21 스물 [seu-mul] --> 스물한 [seu-mul-han] 살
...
Poniżej mamy wiek od 1 do 100 razem z licznikiem wieku 살 [sal].
한 살 (1), 두 살, 세 살, 네 살, 다섯 살, 여섯 살, 일곱 살, 여덟 살, 아홉 살, 열 살 (10), 열한 살 (11), 열두 살, 열세 살, 열네 살, 열다섯 살, 열여섯 살, 열일곱 살, 열여덟살, 열아홉 살, 스무 살 (20), 스물한 살 (21), 스물두 살, 스물세 살, 스물네 살, 스물다섯 살, 스물여섯 살, 스물일곱 살, 스물여덟 살, 스물아홉 살, 서른 살 (30), 서른한 살 (31), 서른두 살, 서른세 살, 서른네 살, 서른다섯 살, 서른여섯 살, 서른일곱 살, 서른여덟 살, 서른아홉 살, 마흔 살 (40), 마흔한 살 (41), 마흔두 살, 마흔세 살, 마흔네 살, 마흔다섯 살, 마흔여섯 살, 마흔일곱 살, 마흔여덟 살, 마흔아홉 살, 쉰 살 (50), 쉰한 살(51), 쉰두 살, 쉰세 살, 쉰네 살, 쉰다섯 살, 쉰여섯 살, 쉰일곱 살, 쉽여덟 살, 쉰아홉 살, 예순 살 (60), 예순한 살 (61), 예순두 살, 예순세 살, 예순네 살, 예순다섯 살, 예순여섯 살, 예순일곱 살, 예순여덟 살, 예순아홉 살, 일흔 살 (70), 일흔한 살 (71), 일흔두 살, 일흔세 살, 일흔네 살, 일흔다섯 살, 일흔여섯 살, 일흔일곱 살, 일흔여덟 살, 일흔아홉 살, 여든 살 (80), 여든한 살 (81), 여든두 살, 여든세 살, 여든네 살, 여든다섯 살, 여든여섯 살, 여든일곱 살, 여든여덟 살, 여든아홉 살, 아흔 살 (90), 아흔한 살 (91), 아흔두 살, 아흔세 살, 아흔네 살, 아흔다섯 살, 아흔여섯 살, 아흔일곱 살, 아흔여덟 살, 아흔아홉 살, 백 살 (100)
Znaleźliście swój wiek?
Teraz powiedzcie wiek i dodajcie 이에요 [i-e-yo].
한 살이에요. Mam jeden rok.
열 살이에요. Mam dziesięć lat.
스무 살이에요. Mam dwadzieścia lat.
서른 살이에요. Mam trzydzieści lat.
