Poziom 2 lekcja 2
Podczas tej lekcji przyjrzymy się partykułom dopełnienia. Jak wspomnieliśmy już kilkakrotnie w czasie poprzednich lekcji w koreańskim istnieją różne typy partykuł i te partykuły (podmiotu, tematu, położenia itd.) sprawiają, że zrozumienie koreańskich zdań jest łatwe, nawet kiedy zminia się szyk zdania.
Ale bardzo często, kiedy zdanie jest zrozumiałe BEZ użycia konkretnej partykuły, Koreańczycy lubią je opuszczać. Jak wiele innych zasad w mówiąnym koreańskim dzieje się tak, bo to ułatwia wymowę i skraca zdanie.
póki co, przyjrzeliśmy się wielu czasownikom. Czasowniki można podzielić na przechodne (które poptrzebują dopełnienia) i nie przechodne (które go nie potrzebują).
Partykuły dopełnienia:
을 [eul] - używane po rzeczowniku kończącym się spółgłoską
를 [reul] - używane po rzeczowniku kończącym się samogłoską
Jaką funkcję ma partykuła dopełnienia?
Dopełnienie w języku polskim jest biernikiem, więc funkcja partykuł dopełnienia jest podobna do poslkiej odmiany. Mamy jednak tylko dwie końcówki i nie musimy się martwić rodzajem rzeczownika.
Słowo "kawa" w języku polskim jest neutralne.
“커피” - też jest neutralne w koreańskim.
“커피를” - przetłumaczymy jako "kawę", więc widzimy, że jest to dopełnienie czasownika.
Więc możemy przwidzieć czasownik do pewnego stopnia - "pić kawę, parzyć kawę, znależć kawę itd."
“커피가” tłumaczymy jako "kawa" i wiemy że jest to podmiot zdania (występuje w mianowniku).
Tu też możemy przwidzieć czasownik - "kawa jest dobra, zła, droga, niezdrowa itd."
“커피는” - wiemy, że nadawca zamierza powiedzieć coś o 커피 w porównaniu do innych rzeczy albo wspomnieć o 커피 po raz pierwszy.
W jaki sposób opuszczamy partykuły dopełnienia
Jeśli chcemy przetłumaczyć "Co robiłeś wczoraj?" dosłownie będzie to brzmiało nienaturalnie po koreańsku.
= “어제 <imię drugiej osoby> 씨는 뭐를 했어요?”
Jeśli nie mówimy o trzeciej osobie, imię nie jest konieczne, czyli dostajemy:
= “어제 뭐를 했어요?”
I ponieważ jest jasne, że “뭐” (=co) NIE jest podmiotem zdania możemy opuścić 를.
= “어제 뭐 했어요?”
Kiedy partykuły dopełnienia są potrzebne?
Musimy ich używać, żeby podkreślić powiązanie między dopełnieniem i czasownikiem. Kiedy dopełnienie i czasownik są blisko siebie jest to bardzo proste. Można używać partykuły albo nie. Ale kiedy dopełnienie jest daleko od czasownika, relacja albo połączenie między tymi słowami jest osłabione, więc potrzebujemy partykuły, aby je wzmocnić.
텔레비전 봐요. = Oglądam telewizję.
↓
텔레비전 봐요? = Czy oglądasz telewizję?
↓
텔레비전 자주 봐요? = Czy często oglądasz telewizję?
↓
텔레비전(을) 일주일에 몇 번 봐요? = Ile razy w tygodniu oglądasz telewizję?
W miarę oddalania się dopełnienia (텔레비전) od czasownika (봐요), musimy wzmocnić połączenie miedzy wyrazami przez użycie partykuły dopełnienia.
