Difference between revisions of "Poziom 1 lekcja 11"

Latest revision as of 12:38, 5 May 2013

Podczas tej lekcji dowiemy się jak zapytać "Czy masz...?" albo "Czy jest...?" oraz jak powiedzieć "Podaj mi ... proszę." albo "Chciałbym/Chciałabym dostać ... proszę."

Czy pamiętacie jak powiedzieć "Mam ...", "Masz ...", "Jest ..."?

있어요. [i-sseo-yo] “Mam ...” “Masz ...” “Jest ...”

없어요. [eop-seo-yo] “Nie mam ...” “Nie masz ...” “Jest ...”

Przykłady:

사과 [sa-gwa] = jabłko

사과 있어요 [sa-gwa i-sseo-yo] = Mam jabłko. Są jabłka. Oni mają jabłka.

사과 없어요 [sa-gwa eop-seo-yo] = Nie mam jabłka. Nie ma jabłka.

오렌지 [o-ren-ji] = pomarańcza

오렌지 있어요 [o-ren-ji i-sseo-yo] = Mam pomarańczę. Jest pomarańcza.

오렌지 없어요 [o-ren-ji eop-seo-yo] = Nie mam pomarańczy. Nie ma pomarańczy.

Teraz jak zapytać czy ktoś coś ma czy nie, albo czy coś istnieje?

Tylko mówiąc zdanie z rosnącą intonacją można je zmienić w pytanie.

있어요? [i-sseo-yo] = Czy masz ...? Czy jest ...?

없어요? [eop-seo-yo] = Czy nie masz ...? Czy nie ma ...?

Przykłady:

사과 있어요 [sa-gwa i-sseo-yo] = Mam jabłko. Są jabłka.

사과 있어요? [sa-gwa i-sseo-yo] = Czy masz jablka? Czy masz jabłka?

사과 없어요? [sa-gwa i-sseo-yo] = Nie masz jabłka? Nie ma jabłka?

Przejrzyjmy się teraz przykładom z innymi rzeczownikami.

시간 [si-gan] = time

시간 있어요? [si-gan i-sseo-yo?] = Czy masz czas?

시간 없어요? [si-gan eop-seo-yo?] = Nie masz czasu?

커피 [keo-pi] = coffee

커피 있어요? [keo-pi i-sseo-yo?] = Czy masz kawę?

커피 없어요? [keo-pi eop-seo-yo?] = Nie masz kawy?

Teraz, po dowiedzeniu się czy ktoś coś ma czy nie, możemy równie dobrze o coś poprosić, mówiąc "Proszę, daj mi ..." albo "Chciałbym/Chciałabym dostać ... proszę."

주세요 [ju-se-yo] = Proszę daj mi.

주세요 [ju-se-yo] pochodzi od czasownika 주다 [ju-da], który oznacza "dawać", więc dosłownie 주세요 znaczy tylko 'proszę dać" w grzecznym/formlnym języku.

Przykłady:

A: 사과 있어요? [sa-gwa i-sseo-yo?] = Czy macie jabłka?

B: 네. 사과 있어요. [ne. sa-gwa i-sseo-yo] = Tak, mamy jabłka.

A: 사과 주세요. [sa-gwa ju-se-yo.] = Poprosze jabłko/jabłka.

W języku koreańskim nie ma wyrażniej róźnicy pomiędzy liczba pojedyńczą i mnogą rzeczowników.

A: 커피 있어요? [keo-pi i-sseo-yo?] = Czy masz kawę?

B: 아니요. 커피 없어요. [an-i-yo. keo-pi eop-seo-yo] = Nie, nie mam kawy.

A: 우유 있어요? [u-yu i-sseo-yo?] = Czy masz mleko?

B: 네. 우유 있어요. [ne. u-yu i-sseo-yo.] = Tak, mam mleko.

A: 우유 주세요. [u-yu ju-se-yo.] = Daj mi mleko, proszę.

주세요 [ju-se-yo] może być użyte w różnych sytuacjach: kiedy prosimy, aby nam coś podano, kiedy zamawiamy coś w restauracji, kiedy prosimy o coś w sklepie, albo doczepione do czasownika (nauczymy się jak to robić w późniejszych lekcjach) kiedy prosimy kogoś żeby coś dla nas zrobił.

Więcej przykładów:

아이스크림 주세요 [a-i-seu-keu-rim ju-se-yo] = Poproszę lody.

햄버거 주세요 [haem-beo-geo ju-se-yo] = Poproszę hamburgera.

김치 주세요 [gim-chi ju-se-yo] = Poproszę kimchi.

불고기 주세요 [bul-go-gi ju-se-yo] = Poproszę bulgogi.

밥 주세요 [bap ju-se-yo] = Poproszę ryż. Poproszę jedzenie.